به منظور درک تاریخچه زیرپوش ، تحول لباس و لباس زیر ، ضروری است که هدف از لباس و پوشش را بطور کلی بررسی کنیم.
امروزه پیدا کردن نقاشی ها، تصاویر و یا عکسهایی از لباس زیر افراد که قبل از قرن بیست و یکم استفاده می شدند بسیار دشوار است زیرا اینگونه لباسها هرگز در معرض دید عموم قرار نمی گرفتند. نشان دادن لباس زیر در مکانهای عمومی مثل این بود امروزه در یک مکان عمومی بصورت عریان ظاهر شوید.
در طول دوران تکامل لباس می‌توان دو مکتب فکری را مشاهده کرد. از یک طرف کلیسای کاتولیک که استفاده از لباس برای پوشش افراد و جلوگیری از دیده شدن بدن افراد را ضروری می داند حتی در کتاب مقدس ذکر شده که آدم و حوا برای پوشش خود از یک برگ انجیر استفاده کردند.
از سوی دیگر مطالعات جامعه‌شناسی و انسان‌شناسی نشان داده اند که لباس و هرگونه لوازم جانبی مربوط به آن به منظور ایجاد جذابیت و زیبایی نیز به کار گرفته شده اند.
کاربرد لباس زیر در گذشته
لباس زیر در ابتدا بعنوان پوششی اضافه بر روی بدن جهت محافظت یا افزودن یک لایه بعنوان عایق طراحی نشده بود، بلکه هدف آن حفاظت از لباسی بود که در رو پوشیده می شد بخصوص از آنجا که حمام کردن منظم تا قرن ۱۸ میلادی در بین مردم باب نبود و پوشیدن لباس زیر مانع از کثیف شدن لباس روی می شد.
هدف دیگر آن محافظت از بدن در برابر خراشهایی بود که لباسهای زمخت و زبر آن دوران بر روی بدن افراد ثروتمند و نجیب زادگان ایجاد می کرد. بخاطر گرانی و ارزش پارچه، داشتن یک پیراهن برای طبقه کارگر یک شانس بزرگ به حساب می آمد.
کاربرد امروزی زیرپوش
امروزه از زیرپوش به دلایل مختلفی استفاده می شود از جمله:
۱: در طول ماه‌های سرد زیرپوش می‌تواند به گرم و محفوظ ماندن بدن شما کمک کند.
۲ : زیرپوش از ایجاد لکه های عرق و دئودورانت بر روی پیراهن شما جلوگیری می کند.
۳: پوشیدن زیرپوش باعث جلوگیری از تماس بدن با رطوبت می گردد.
تکامل لباس زیر و تاریخچه زیرپوش
در دهه های پایانی قرن نوزدهم چیزی که از پیراهن مردان قابل مشاهده بود شامل یقه و سرآستینهای آن می شد و قسمت بدنه پیراهن در زیر یونیفرم یا کتهایی که در آن زمان استفاده می شد قرار می گرفت.
به همین دلیل یقه و سر آستین های قابل جدا شدن اختراع شد و فقط این قسمتهای قابل مشاهده باید همواره شسته می شدند و مابقی پیراهن در بین افراد مرفه به عنوان زیرپوش استفاده می گردید.
این پوشش برای طبقه کارگران و دهقانان لباسی شبیه تونیک بود که بعدا به شکل زیر پوش های بدون آستین امروزی درآمد. معمولاً این لباس از پشم یا فلانل تهیه می شد تا آنها را گرم نگه دارد.
در سال ۱۸۶۸ در ایالت متحده آمریکا لباس زیری طراحی شد که فرم یکسره داشت و تمام بدن را می پوشاند.
این لباس که به لباس یکسره معروف گردید در ابتدا توسط زنان پوشیده می شد اما بعدها مدل مردانه آن نیز وارد گردید و به لباس زیری مناسب برای همه اقشار تبدیل شد.
در آغاز قرن بیستم، استفاده از زیرپوش برای محافظت از یونیفرم در برابر کثیفی در بین سربازان رواج پیدا کرد و حتی بر مبنای عکسهای موجود، سربازان در مناطق گرمسیری اغلب فقط از یک زیرپوش برای پوشش بالاتنه خود استفاده می کردند.
در سال ۱۹۳۴ میلادی هنرپیشه معروف و خوش پوش آمریکایی، کلارک گیبل نقشی را در فیلم ” در یک شب اتفاق افتاد” ایفا کرد که در صحنه ای از آن پیراهن خود را در می آورد در حالیکه زیرپوشی بر تن ندارد.
مشهور است که بعد از این صحنه میزان فروش در آمریکا بطور چشمگیری کاهش پیدا کرد.
ظاهرا این وضعیت تا زمان جنگ جهانی دوم که استفاده از زیرپوش مجددا نزد سربازان باب شد ادامه پیدا کرده است.
از اوایل دهه ۵۰ میلادی بود که رویکرد ستارگان هالیوودی مانند مارلون براندو و جیمز دین در استفاده از زیرپوش در مکان های عمومی و فیلم ها باعث ظهور و فراگیر شدن تیشرت های فعلی گردید.
پوشیدن زیر پوش توسط ستارگان هالیوودی و همچنین کهنه سربازهایی که بعد از اتمام جنگ جهانی دوم همچنان استفاده از این پوشش را ادامه دادند باعث تکامل آنها به تیشرت های مدرن و زیرپوش های خاص فعلی گردید که میلیونها عدد از آنها در سراسر جهان توسط افراد استفاده شده و تجارت آن را به یکی از پر طرفدارترین کسب و کارها تبدیل کرده است
